Гэта цень мой вярнуўся дамоў,
Выпіў кварту халоднай вады,
Узышоў на вяршыні дубоў,
Абтрасаючы жалуды.
Часам гэтым стары сталяр
У павеці вычэсваў прамень.
На сабаку, што побач стаяў,
Трэскі падалі і мой цень.
Часам гэтым карміліся з рук
Качкі свойскія і журавы,
I ля будкі ляжаў ланцуг
Парыжэлы і нежывы.
|
|
